ترانه های بی تپش، سرودهای بی صدا                     حدیث مرگ شاعری، همان حدیث آشنا

ببین که خرد میشوم از انفجار یک سکوت                 بگو چگونه بگذرم از این زوال بی صدا؟

بگو چگونه بگذرم از این سراب خاطره؟                  هنوز زخمی غمم؛ هنوز عاشق شما

تو رفتی و من وشب ومن و شب ومن وشب و...         مرور خاطرات تو، من و شب و شبانه ها

دوباره از خیال تو غزل اجاره میکنم                        شبیه شعر میکنم دقیقه های بی تو را

میان کوچه های شب، در امتداد یاد تو                     دوباره میرسم به تو، به من وآن دو ردپا

که باز عبور میکنند از آن پل همیشگی                    هنوز عطر بوسه را به یاد دارد این فضا

شبی به رنگ خنده و شبی شبیه غم شدی                  نگاه کن به فاصله که از کجاست تا کجا

و من شبیه شاعری که یاد بانوی غزل                      تمام شعر او شده...و میرسد به انتها

                                                                                       مرداد 1385- بجنورد