پرپر با تو بودنم ، بانوی پاییزی من !                    هیبت این غمو بکش با یه نگاه شب شکن
با یه نگا آتیش بزن خاطره های تلخمو                  حک بکن اسم نازتو رو تن خاطرات نو
امید تازه ای بشو بعد شبای خستگی                     حادثه ای ساده نبود ، حادثه ی شکستگی
تو جون پناه خنده باش تو اوج ترس و دلهره           روح شکستنی غم منتظر تلنگره

                                      بانوی پاییزی من ، بهار عشقمو ببین
                                   تو فصل داغ بی کسی میوه ی اشکامو بچین
                                      شهوت بارونو بگیر از دل ابر گریه دار
                                     شبیه بارون شو و رو پیکر خستگیم ببار

بانوی پاییزی من ، شاعرک قصه سرا                    تو متن این قصه ی نو تا فصل ما شدن بیا
مست ترانه کن منو تو شب بی ترانگی                   ترانه ای مثل خودت ، واژه به واژه سادگی
دستای گرمتو بکش رو غزلای یخ زده                    به شعر ناتموم من قافیه ای تازه بده
تازگیا ترانه هام شدن هوادار چشات                      بذار که بعد از این بشم ترانه ساز خوبیات

                                      بانوی پاییزی من ، بهار عشقمو ببین
                                    تو فصل داغ بی کسی میوه ی اشکامو بچین
                                      شهوت بارونو بگیر از دل ابر گریه دار
                                     شبیه بارون شو و رو پیکر خستگیم ببار

                                                                                      مهر ???? - تهران

چند تا ترانه بود که می خواستم هیچ وقت تو وبلاگ نذارم ، ولی تصمیمم عوض شد...شاید الان یه خرده دیر باشه.چون بانوی پاییزی دیگه نیست.شاید دیگه هیچ وقت نباشه...این ترانه و دو ترانه ی دیگه که بعداً تو وبلاگ میذارم و با همین عنوانه ( به قول حسین کرمانی: تریلوژی پاییز! ) ، الان دیگه صرفاً واسه مرور خاطراته...

بانوی پاییزی رفت
و زمستان
باور ابدی این باغچه شد