شعر بی اجازه

تو که روحت از ترانه س نگو از قتل ترانه        نگو از تبعید عشق و غزلای عاشقانه

نگو از بستگی خاک ، که تو آسمون ترینی        تویه شاعری، یه عاشق، توبخوای نخوای همینی

نگو که عشقو سپردی به شبای رفته از یاد       نگو که واسه سرودن دل تو بهونه میخواد...

نمیگم دوباره برگرد به شبای درد و غصه         نمیگم خاطره ها رو باز بخون مثل یه قصه

نمیگم اسیر غم شو واسه ی غزل سرودن        میدونم که خاطراتت پر رنج و غصه بودن

اما گاهی یه تبسم میشه یک بهونه ی ناب         شعرهمین گریه وخنده س، لحظه های نابودریاب

تو نذار بی اعتنایی لب شعرتو بدوزه                مخمل احساس پاکت گر بگیره و بسوزه

دیگه به قلب قشنگت نگو عشق غیر مجازه      تازه شو با یه ترانه یا یه شعر بی اجازه

                                                                            شهریور ????- بجنورد